Herby Lubomirskich, Ostrogskich i Sanguszków na przedpiersiu ławki

Lubomirski: wpolu czerwonem - srebrna "krzywaśnia" (krzywy kij, rzeka Sreniawa). U szczytu między dwiema czerwonymi trąbami, z wylotami do góry, i opatronemi z boków w złote dzwonki - lew wprost siedzący. Labry czerwono - srebrne. Godła: "Patriam versus" i "Nil conscire sibi". To herb Śreniawa (zwany też Sieniawą lub Szreniawą), w modyfikacji Lubomirskich brak mu krzyża.

Ostrogski: wpolu błękitnem, pod półpierścieniem ze strzałą srebrną bez opierzenia na barku - półksiężyc złoty z gwiazdą między rogami. Na tarczy płaszcz i mitra książęca. Herb własny kniaziów Ostrogskich - Baklay (przyp. KL.).
Nie jest to jednak pierwotny herb rodu Ostrogskich. Jak pisze Niesiecki: z dawna się chlubiły Książęta Ostrogscy (...) Jeźdźcem albo jako inni rozumieją Ś. Jerzym Smoka Przebijającym. Dopiero Konstantyn Pierwszy Książę Ostrogski, wojewoda Trocki i hetman wielki Litewski z siedmioletniej wróciwszy się niewoli, żeby nic pospolitego z swoim i ojczyzny nieprzyjacielem, (Moskwą, której herb także Jeździec Smoka Bijący) nie miał, zaszczyt ojczysty odmienił (...) ze dwóch herbów jeden spoiwszy (...) to jest z Ogończyka i Leliwy; z których jeden jest na górze, a drugi na dole; ile się dorozumiewać mogę uczynił to ten Konstantyn na pamiątkę dwóch synów swoich, Ilji (...), który miał za sobą Kościelecką herbu Ogończyk, i Konstantyna Wtórego, który miał za sobą Tarnowską herbu Leliwa (...)

Sanguszko: w polu czerwonem (...) - rycerz na koniu w pełnym biegu, trzymający szablę podniesioną (...) U szczytu pióra pawie lub mitra książęca. Labry czerwono (lub niebiesko) - złote. Sanguszkowie pieczętowali się Pogonią.

Łączy ich to, że w drodze dziedziczenia wszyscy byli właścicielami dóbr opatowskich.